Inny koniec stetoskopu
Otrzymuję telefon od mojego ojca. Jego głos jest ciężki i spokojny, mówi moje imię, kiedy podniosłem słuchawkę. Czy jestem gdzieś, gdzie mogę porozmawiać. Niestety, są wiadomości. Masa. Mówi z tą samą cichą rezerwą i naukową otwartością na fakt, że uczynił go dobrym lekarzem. Uważam, że jest odwaga w utrzymywaniu tego stanowiska, nawet gdy znajduje się na drugim końcu stetoskopu. Chirurg już zadzwonił. Nazywa się Master. Uspokaja mojego ojca, aby wiedzieć, że Dr Master doradza Światowej Organizacji Zdrowia w zakresie raka nerki. Spotkają się jutro. Przygryzłem wargę przez wołanie, nie chcąc obarczać go własnym strachem, własnym smutkiem na myśl o utracie człowieka na drugim końcu linii.
Moja mama dzwoni z poczekalni. Z przyjemnością mówi mi, że tata, jak nasza rodzina nazywa swojego ojca, wytresował anestezjologa. Ja też jestem ułagodzony przez ten pomysł: mój dziadek, trudny człowiek, częściowo odpowiedzialny za decyzję mojego ojca, by pójść na akademicką medycynę, wskrzeszoną po przedwczesnej śmierci w postaci anestezjologa mojego ojca. Wsiadam do samolotu.
Powietrze w Atlancie jest cieplejsze niż powietrze, które zostawiłem w Nowym Jorku. Gdy wchodzę do pokoju mojego ojca, on pierwszy mnie widzi. Moja matka śpi na krześle obok niego. Przyciąga mnie do siebie, przyciska moją głowę do piersi. Nadal jest oszołomiony, nie długo po operacji, ale chce pokazać mi swoje blizny. Podnosi suknię z dumą, aby odsłonić trzy małe dziury, po jednym na każdy trokar i duże nacięcie w linii środkowej.
O trzeciej nad ranem obudziłem się nieprzyjemnie na krześle obok niego na piskliwych kołach wózka do puszczania krwi. Na jej czele stoi maleńka kobieta w chustce, akcent i noc. Anonimowy, ponadczasowy, jest łagodnym ambasadorem z odległego miejsca, przeznaczonym do błądzenia w ciemnych salach w ciemnych pokojach, aby czerpać krew z chorych tego miejsca. Robiłeś to już wcześniej , mówi jej. Słyszę jej uśmiech w ciemności.
Rano mieszkańcy są zdenerwowani, nieusunięci, ich pewność siebie i niekwestionowana władza niepokoi obecność starszego członka wydziału medycznego w łóżku przed nimi. Kiedy Mistrz przyjeżdża, jest pod spodem białego fartucha szorstkimi, wytłaczanymi i czystymi, granatowymi garniturami. Mój ojciec jest teraz w fotelu. Mistrz prosi, aby usiąść na swoim łóżku. O stopę poniżej mojego ojca, spogląda na niego pytając, jak się czuje. Kontynuuje cytowanie czterech artykułów w ciągu 5 minut, jeden na temat korzyści płynących z lodu po operacji brzusznej, drugi na temat czynności nerek ponefrektomii. On chce tego samego od mojego ojca, co zrobili mieszkańcy, ale jest lepiej przygotowany, aby go zdobyć. Kiedy odchodzi, mój ojciec zwraca się do mnie, chce wiedzieć, czy złapałem to – jak Mistrz siedział pod nim na łóżku, podszedł od spodu, by go uspokoić.
Później wracam z kafeterii na dźwięk głosu mojego ojca. Rozmawia przez telefon ze swoim pomocnikiem pielęgniarki, nazywa ją po imieniu. Zastanawia się, czy jest wolna na spacer. Spośród wszystkich ludzi na tym piętrze, on najbardziej związał się z nią, najmniej opłacanym członkiem zespołu, z najmniejszym wykształceniem. Okazuje się, że to ona najmniej się go boi. Powiedzieli mi, że będziesz kłopot, ponieważ jesteś lekarzem , mówi mu, kiedy dociera do jego pokoju , ale wszystko w porządku. Idą powoli, biegun IV w holowaniu
[patrz też: mezoterapia igłowa, kwas hialuronowy, wzorcowanie termometrow ]