POTRZEBA POBUDZEN

POTRZEBA POBUDZEŃ. Zaspokojenie omawianej potrzeby – uaktywnienie się – na ogół wymaga zewnętrznych pobudzeń. Brak ich oznacza dla ludzi nie posiadających w sobie starterów – a takich jest większość – martwotę i zastój, jałowość dnia, życia i samych siebie. Brak bodźców może dotyczyć tylko jednej pustej godziny lub jakiegoś deszczowego dnia na wczasach, gdy żyje się od posiłku do posiłku, albo tylko jednej płaszczyzny życia – nużącej cyjaniny papierków, w której nie sposób nic zmienić . . Ale ten brak może mieć także charakter ogólny, kiedy nic w życiu się nie dzieje, ciągle ten sam kierat i tyle. W tym ostatnim wypadku ze specjalną siłą podnosi głos potrzeba nowych doświadczeń, wrażeń i wydarzeń. Charakterystyczne, że w czasach spokojnych człowiek, któremu dobrze się wiedzie, potrafi twierdzić, że najgorszą rzeczą w życiu jest nuda. Niewykluczone, że ten sam człowiek, niedawno marzył o spokoju, walczył o spokój, ale teraz ma go dosyć, już go znieść nie może i burzy czymkolwiek. Bo człowiek nie jest urodzony do spokoju i do życia biernego, lecz do wysiłku, do działania, do walki. Nieraz gotów jest zapłacić wysoką cenę, by uciec od potwornej, codziennej przeciętności (Simone de Beauvoir). Według ankiety J. Watsona więcej jest ludzi pragnących przygód niż spokoju (cyt. za W. Tatarkiewiczem): Żeby chociaż podczas wakacji coś się działo – powtarza co drugi uczeń, student, młody robotnik czy urzędnik. Niewykluczone, że o wartości życia stanowi m. in. jego intensywność, a więc wielość napięć i wrażeń. [hasła pokrewne: trening umiejetnosci spolecznych, psychoterapia zielona góra, szpik kostny dawca ]