Próba leczenia ostrych przypadków zatorowości u dzieci z rurami zwężającymi naczynia AD 9

Po pierwsze, zastosowane antybiotyko-glukokortykoidowe krople do uszu nie są rutynowo dostępne poza Holandią i Francją. Wybraliśmy krople błony hydrokortyzonowej i bacytracyny kolistyny, ponieważ były one najczęściej używanymi, dostępnymi w handlu kroplami na ostry wyciek z tympanobezy w Holandii, które nie zawierały potencjalnie ototoksycznego aminoglikozydu. Krople do uszu są aktywne przeciwko większości izolatów bakterii, które powodują ostry obrzęk tympanostomijny (np. Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Staphylococcus aureus i P. aeruginosa). Chociaż brakuje dowodów, uważamy, że jakakolwiek kombinacja antybiotyko-glukokortykoidowych kropli do uszu o podobnej aktywności przeciwdrobnoustrojowej, takich jak cyprofloksacyna i deksametazon, prawdopodobnie będzie miała podobne wyniki. Po drugie, dawka zawiesiny amoksycyliny-klawulanianu, którą stosowaliśmy w naszym badaniu (30 mg amoksycyliny i 7,5 mg klawulanianu na kilogram dziennie) jest zalecaną dawką w Holandii i innych krajach europejskich, w których wskaźniki oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe są niskie. 10,20,26,27 Po trzecie, wykorzystaliśmy pragmatyczny, nieoślepiony projekt badania, aby zwiększyć przydatność naszych odkryć do codziennej praktyki.28 Niemniej wyniki oceniane przez lekarza prowadzącego były zgodne z wynikami podanymi przez rodziców w dziennikach. Po czwarte uważamy, że te dane są dokładne. Zebraliśmy dzienniki, w tym informacje na temat obecności łojotoku na dzień kontrolny, dla prawie wszystkich dzieci. W badaniu, które było równoległe do tego badania, stwierdziliśmy wysoki poziom porozumienia między rodzicami i lekarzami w ocenie wydzielania uszu u dzieci po leczeniu otorriny. [29]
Po piąte, na etapie projektowania tego badania przyjęliśmy bezwzględną redukcję o 20 punktów procentowych w częstości występowania otorrei po 2 tygodniach w przypadku jednej strategii postępowania, w porównaniu z innymi, które mają znaczenie kliniczne. Obserwowana różnica w ryzyku była dwukrotnie większa, co świadczy o tym, jak ważne są nasze wyniki w praktyce klinicznej. Na koniec, porównując dzieci, które brały udział w badaniu z tymi, które nie były, znaleźliśmy podobieństwa w odniesieniu do wieku, płci i liczby poprzednich wstawek do rurki tympanostomijnej. Ponieważ projekt naszego badania pozwolił na włączenie dzieci, które byłyby leczone w placówkach opieki zdrowotnej, wierzymy, że nasze odkrycia mają zastosowanie do dzieci z niepowikłaną ostrą infekcją tympanostomijną, prezentującą się zarówno w podstawowej, jak i podrzędnej opiece.
[więcej w: trening umiejetnosci spolecznych, wyszukiwarka skierowań na leczenie sanatoryjne, szpik kostny dawca ]