Wysokosc tonu slyszanego droga powietrzna
Większość tych braków starano się usunąć standaryzacją budowy samych stroików i metod ich stosowania. Zbudowano np. stroiki wzorowe z dokładnym zaznaczeniem miejsca na ramieniu stroików, w którym ramię ma być uderzone, co do pewnego stopnia zapewnia czystość tonu (uderzenie w nieodpowiednim miejscu wytwarza prócz właściwego tonu wyższe tony towarzyszące). Wolno produkować stroiki, których tony górne nie mogą być słyszane dłużej niż 10 sekund po pobudzeniu. Wysokość tonu słyszanego drogą powietrzną i kostną musi być ta sama. Zanikanie tonów nie może być ani zbyt szybkie, gdyż uniemożliwiałoby to choremu uchwycenie momentu ustania wrażenia słuchowego, ani zbyt wolne, gdyż mogłoby wywołać zjawisko zmęczenia słuchowego. H. 1. U. (patrz wyżej) tych stroików musi wynosić od 3 – 10 sekund (to znaczy stała zanikania = 3 – 0,3 db na sekl. Stroik który przestał być słyszalny w cichym pokoju drogą kostną przez normalne niezatkana ucho, musi być jeszcze słyszany przez ó H. I. U. drogą powietrzną w pobliżu ucha. Stroiki z kompletu Bezolda-Edelmanna spełniają większość tych warunków. [więcej w: okulary do pracy przy komputerze, instytut żywności i żywienia piramida, choroby mortona ]